Sanctorum meritis inclita gaudia
pangamus socii gestaque fortia
nam gliscit animus promere cantibus
victorum genus optimum.
Hi sunt quo retines mundis inhorruit
Ipsum nam sterile flore per aridum
Sprevere penitus teque secuti sunt,
Rex, Christe, bone cælitum.
Hi pro te furias sævaque sustinent;
non murmur resonat, non querimonia,
sed corde tacito mens bene conscia
conservat patientiam.
Quæ vox, quæ poterit lingua retexere
Quæ tu martyribus munera præparas?
Rubri nam fluido sanguine laureis
Ditantur bene fulgidis.
Te, Trina Deitas unaque, poscimus,
ut culpas abluas, noxia quoque gloriam
per cuncta tibi sæcula.
Amen!